Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
Τα υφεσιακά μέτρα 11,5 δισ θα τα πάρει η κυβέρνηση; Φυσικά και ναι, γιατί αλλιώς δεν θα πάρει τη δόση των 31 δισ με τα οποία προσδοκά σε μια μικρή αρχή ρευστότητας, να εξοφλήσει ένα μέρος απο τις οφειλές του κράτους...
προς τους ιδιώτες και ένα μικρό ποσό να αξιοποιηθεί για την κάλυψη αναγκών. Την επιμήκυνση γιατί τι ζητάει; Είναι τόσο μεγάλης σημασίας όπως παρουσιάζεται απο πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης; Στην θέση του πρωθυπουργού όποιος κι άν ήταν το ίδιο θά έκανε για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί τα μέτρα θα απλωθούν απο τα δύο χρόνια στην τετραετία, τα βάρη στους πολίτες δεν θα πέσουν απότομα αλλά σταδιακά, λιγότερες κοινωνικές αντιδράσεις, μικρότερη πίεση προς την κυβέρνηση. Δεύτερον, αγοράζει η κυβέρνηση χρόνο και προσμένει να γίνουν διάφορα μήπως και συμβεί το θαύμα και σωθεί η Ελλάδα απο την χρεωκοπία. Οπως έχουν τα πράγματα ο Σαμαράς ακολουθεί - και σωστά κάνει - τον μονόδρομο αυτό ως επιλογή. Στην πραγματικότητα όμως η επιμήκυνση είναι αίτημα απόγνωσης. Για τον εξής απλούστατο λόγο: Ας υποθέσουμε οτι ο Α χρωστάει στον Β. Ο Α έσοδα δεν έχει και πρέπει απο πάνω να πληρώνει και 200 ευρώ τόκο το μήνα προς τον Β. Αφού δεν έχει έσοδα, όσο χρόνο και να του δώσει ο Β, υπάρχει περίπτωση να ανταποκριθεί; Καμία. Αντιθέτως στο τέλος της επιμήκυνσης θα χρωστάει περισσότερα. Βάλτε τώρα στην θέση του Α την Ελλάδα και στη θέση του Β τους δανειστές και κάντε την εξίσωση. Μα αν είναι έτσι θα σκεφτεί κάποιος, τότε γιατί γίνεται τόσος ντόρος με την επιμήκυνση; Η απάντηση είναι στο πρωτογενές πλεόνασμα και στο θεσμικό κούρεμα. Σε αυτή την περίπτωση η απόγνωση θα μετατραπεί σε φώς στο τούνελ. 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου