Γράφει ο "Σιδηροδρομικός"
Αγαπητό Fimotro,
Κάνοντας μία προσεκτικότερη ανάγνωση της λίστας των μέσων αμοιβών ανά ΔΕΚΟ και στις μεταβολές (μειώσεις κατά κύριο λόγο) που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι σε αυτές (90 τον αριθμό) από το 2009 έως το Α' τρίμηνο του 2012, όπως...
αυτές δημοσιεύονται στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ, διαπιστώνονται τα εξής:
1. Ακόμα και μέσα στον "Αρμαγεδώνα" της οικονομικής κρίσης υπάρχουν ΔΕΚΟ που παρουσίασαν θεαματική (έως προκλητική) αύξηση των κατά κεφαλή αμοιβών, όπως το ΕΚΕΒΙ με μέση αύξηση περίπου 47% και ο ΟΠΕΚΕΠΕ με μέση αύξηση 31% περίπου. Βεβαίως υπάρχουν και άλλοι φορείς με μικρότερα ποσοστά αύξησης, αλλά πάντως αύξηση. Εδώ μιλάμε για το πραγματικό Ελντοράντο του ευρύτερου δημόσιου τομέα!
2. Στον όμιλο του ΟΣΕ εμφανίζονται ανά θυγατρική εταιρεία αποκλίσεις που δεν δικαιολογούνται (τουλάχιστον με τεχνοκρατικά κριτήρια, ο νοών νοείτω...). Συγκεκριμένα στα ρετιρέ του ομίλου ΟΣΕ τοποθετείται η "προικισμένη και καλομαθημένη" ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ακολουθούν ο ΟΣΕ και η ΕΡΓΟΣΕ και τελευταία και καταϊδρωμένη η "ριγμένη" ΓΑΙΑΟΣΕ, με αμοιβές που προσεγγίζουν τις αμοιβές του ενιαίου Μισθολογίου στο στενό Δημόσιο.
3. Θα ήταν πολύ σημαντικό να διευκρινιστεί εάν οι αμοιβές αυτές είναι οι μέσες μηνιαίες καθαρές απολαβές που εισπράττει ο κάθε εργαζόμενος, δηλαδή στο χέρι, ή αφορούν στις μέσες μεικτές κατά κεφαλή αποδοχές, οι οποίες περιλαμβάνουν εργοδοτικές εισφορές, ασφαλιστικές εισφορές του εργαζομένου, παρακράτηση φόρου και ανηγμένα τα επιδόματα εορτών, αδείας κλπ.
Κρίνω επίσης σκόπιμο να αναφέρω, ότι το colpo grosso στις αμοιβές των ΔΕΚΟ, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ του Δημοσίου δεν είναι αυτές καθ' αυτές οι υψηλές αμοιβές, δηλαδή ο αρχικός βασικός μισθός που έτσι και αλλιώς είναι μεγάλος, συγκρινόμενος με αυτόν που ισχύει για ένα εργαζόμενο του στενού Δημοσίου.
Αυτό που κάνει τη διαφορά και εκτοξεύει τις αμοιβές, είναι το ότι όλοι αυτοί οι οργανισμοί λειτουργούν σαν "κλειστά συστήματα" στα οποία όλοι μεταξύ τους "γνωρίζονται", ο ένας κάνει στον άλλο "χάρες" και διάφορες "εξυπηρετήσεις" και γενικά κυριαρχεί η λογική της διαχείρισης των κονδυλίων με τη λογική ως σαν η επιχείρηση να είναι τσιφλίκι και βιλαέτι δικό τους, δηλαδή θεωρούν ότι τους ανήκει. Σε αυτή τη λογική μοιράζονται μεταξύ τους τις ιεραρχικές θέσεις, τις θέσεις ευθύνης, απονέμουν κατά το δοκούν αρμοδιότητες που όλα αυτά συνοδεύονται και ερμηνεύονται σε επιδόματα και έξτρα απολαβές.
Φθάνουμε έτσι στο σημείο να υπάρχουν υπάλληλοι Δ.Ε. ή ακόμα και Υ.Ε., στους οποίους ανατίθενται καθήκοντα όπως "Προϊστάμενος γραμματειακής υποστήριξης" ή "Προϊστάμενος γραφείου εξωτερικής υποστήριξης" και άλλες εύηχες και ευτράπελες αρμοδιότητες. Οι δε υπάλληλοι που κατέχουν κάποιο πτυχίο Π.Ε. είναι σίγουρο ότι καλοπληρώνονται για αυτό, σε σύγκριση με αντίστοιχους υπαλλήλους τους στενό Δημόσιο τομέα. Μόνη λύση: Η σύνταξη και δημοσίευση σε Φ.Ε.Κ. των κανονισμών εσωτερικής λειτουργίας και των οργανογραμμάτων των επιχειρήσεων του ευρύτερου Δημόσιου τομέα (στα πρότυπα των Ο.Τ.Α. και των Υπουργείων), στα οποία θα περιγράφονται και προδιαγράφονται (αριθμητικά και ποιοτικά) οι θέσεις ευθύνης, οι οποίες δικαιολογούν κάποια έξτρα αμοιβή. Ίδωμεν
εάν η κυβέρνηση Σαμαρά θέλει να σπάσει αυγά, ή θα προβεί όπως όλες οι άλλες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, σε "συμβιβασμούς" και σε "χάρες" με προσδοκία ανταπόδοσης. 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου