 Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
Οι διαπιστώσεις και η κριτική όταν στερούνται πρότασης δεν έχουν κανένα νόημα. Όπως δεν έχουν καμία αξία οι κραυγές διαφόρων που καλούν την κυβέρνηση να πάρει τα γιαταγάνια και να τα δείξει στην Τρόικα. Οι μεν της πρώτης... περίπτωσης ανήκουν στην κατηγορία της γυμνής προπαγανδιστικής πασαρέλας, οι δε της δεύτερης περίπτωσης στην κατηγορία του αέρα- αέρα θα σας κατατροπώσουμε. Συνειδητά το κάνουν, ασυνείδητα το κάνουν έχει τη διαφορά του στερητικού "α", επι της ουσίας όμως το παραγώμενο αποτέλεσμα είναι ίδιο: Δημιουργούν την εντύπωση σε μια κοινωνία που ψάχνει να βρεί τον προσανατολισμό της ότι τα σκληρά μέτρα θα μπορούσαν να είναι ακόμη και παροχές αν ο Σαμαράς ο "προσκυνημένος" το έπαιζε σαμουράι! Ας κάνουμε λοιπόν τον διάλογο οπως τον εννοούν όλοι αυτοί οι διαπιστωτές και οι γιαταγανιστές: Ο Σαμαράς ντυμένος τσολιάς με το σπαθί στη μέση κάθεται με τους Τροικανούς λελέδες. Λελέδες αλλά και λιλίδες. Δεν συμφωνώ, φωνάζει με το σπαθί στο χέρι ο απροσκύνητος Σαμαράς. Ζητάμε συγνώμη του απαντούν οι Τροικανοί, αφού δεν συμφωνείς κάνε οτι θέλεις. Εδώ τελειώνει ο διάλογος. Και μετά τι γίνεται ρε εσείς; Απλά πράγματα. Ηρωας ο Σαμαράς. Και μετά; Χωρίς το λιλί πως θα πορευτεί η Ελλάδα; Και πάλι απλή είναι η απάντηση: Δεν μπορεί η Ελλάδα. Οπότε τον ήρωα όλοι μαζί θα φωνάζουμε, σταύρωσον- σταύρωσον αυτόν! 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου