Ρεπορτάζ : Λεωνίδας Στεργίου
(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Ξένα επενδυτικά κεφάλαια με μεγάλη ρευστότητα -κυρίως από τις ΗΠΑ- αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα, σε αγορές που πρόκειται να απελευθερωθούν πλήρως. Μάλιστα, κάποια...
πιο ριψοκίνδυνα funds έχουν ήδη αρχίσει διερευνητικές επαφές για να επενδύσουν στον κλάδο της εκπαίδευσης, «ποντάροντας» στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ενα από αυτά τα funds που επισκέφθηκαν την Αθήνα διαθέτει επενδυτικά κεφάλαια 5 δισ. δολαρίων. Σημειώνεται ότι ακαδημαϊκές αναλύσεις έχουν υπολογίσει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει καθαρά έσοδα 2 δισ. ευρώ τον χρόνο εάν επένδυε σε μια ανταγωνιστική τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Επίσης, ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί και σε άλλες υπηρεσίες, όπως στις νομικές και στις μεταφορές.
Εχουν γεμίσει τα γραφεία μεγάλων ελεγκτικών εταιρειών από ξένα funds που ζητούν πληροφορίες για το τώρα και το μετά της ελληνικής οικονομίας, για το νομικό και το φορολογικό καθεστώς.
Ακίνητα και νησιά
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται και στην ακίνητη περιουσία, αλλά και στα νησιά, ενδιαφέρον το οποίο όμως στη συνέχεια αποδυναμώνεται, όταν διαπιστώνονται σημαντικές νομικές και πολεοδομικές ελλείψεις (δεν υπάρχει χρήση γης στα νησιά, οπότε ο επενδυτής δεν μπορεί να χτίσει, να πάρει ρεύμα κ.ά.), υπάρχουν αρχαιολογικές εκκρεμότητες κ.λπ. Επίσης, η φορολογία είναι πολύ υψηλή.
Το ελληνικό Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ διαθέτει σήμερα περίπου 598 νησιά πλήρους κυριότητας, ποικίλων μεγεθών, από λίγα στρέμματα έως εκατοντάδες στρέμματα.
Ηδη, το 10% αυτών είναι παραχωρημένο σε υπουργεία και δήμους για εθνικούς και άλλους σκοπούς.
Στο επίκεντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος βρίσκονται κάποια μικρά νησιά τα οποία είναι κοντά το ένα στο άλλο και δημιουργούν ένα σύμπλεγμα προς τουριστική αξιοποίηση.
Πρόταση
Μια πρόταση-σκέψη είναι να αξιοποιηθούν τα νησιά αυτά ως «πακέτο». Για παράδειγμα, να διατεθούν προς αξιοποίηση πέντε πέντε, δημιουργώντας μια τεράστια τουριστική πλατφόρμα.
Ωστόσο, για να επιτευχθεί αυτό, έχει μεγάλες δυσκολίες. Η αδυναμία εδώ και χρόνια να βρουν αγοραστή περίπου 15 ιδιωτικά νησιά, αλλά και οι αποτυχημένες απόπειρες αξιοποίησης δημόσιων νησιών, τα τελευταία 20 χρόνια είναι ενδεικτική.
Για παράδειγμα, την περίοδο 19901992 προωθήθηκε ο θεσμός των κτηματικών ομολόγων, η έκδοση των οποίων υποστηριζόταν από ολοκληρωμένες μελέτες αξιοποίησης ακινήτων μεγάλης αξίας. Η διαδικασία αυτή δεν ολοκληρώθηκε λόγω των πολλαπλών πολιτικών αντιδράσεων που υπήρξαν και της ανωριμότητας της αγοράς, που επέβαλαν τελικά την αλλαγή πολιτικής στο υπουργείο Οικονομικών.
Επίσης, την ίδια περίοδο επιχειρήθηκε η διάθεση ορισμένων άγονων νήσων για μακροχρόνια μίσθωση με διαγωνισμό σε επενδυτές, για την ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων, με σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος και την αύξηση των εσόδων από τη διαχείριση των δημόσιων ακινήτων. Το σχέδιο αυτό δεν ολοκληρώθηκε λόγω πολιτικών αντιδράσεων.
Τέλος, το 2002 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για τη μακροχρόνια μίσθωση των νήσων Νέων Στύρων -απέναντι από τα Νέα Στύρα στην Εύβοια- για την ανάπτυξη σύγχρονων τουριστικών και αθλητικών εγκαταστάσεων που θα βελτίωναν το τουριστικό προϊόν και τα έσοδα του ελληνικού Δημοσίου, ενόψει μάλιστα των Αγώνων του 2004. Ο διαγωνισμός απέβη άγονος, δηλαδή δεν υπήρξε ούτε ένας ενδιαφερόμενος. 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου