Ρεπορτάζ : Γιάννης Παπαδογιάννης
(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Μεγάλη κινητικότητα και εκτεταμένες διαβουλεύσεις πραγματοποιούνται για την ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών με στόχο την προσέλκυση και ιδιωτικών κεφαλαίων στο μεγάλο αυτό εγχείρημα. Την...
ίδια ώρα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε εξέλιξη βρίσκονται ιστορικής σημασίας δράσεις στην Ευρωζώνη στην κατεύθυνση της τραπεζικής ενοποίησης και της ενιαίας αντιμετώπισης των καταθέσεων.
Στην Ελλάδα, έπειτα από πολύμηνη αδράνεια στο ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης, την προηγούμενη εβδομάδα επικράτησε κινητικότητα εξετάζοντας ιδέες και δυνατότητες ώστε η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος να γίνει με τρόπο ελκυστικό για την προσέλκυση ιδιωτών. Πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση, καθώς το ύψος των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών προκαλεί ίλιγγο και στους πλέον ψύχραιμους. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, για την ανακεφαλαιοποίηση έχουν προβλεφθεί κεφάλαια ύψους 50 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 29 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων μεγάλων –Εθνική, Eurobank, Alpha και Πειραιώς–, οι οποίες έχουν κριθεί ως βιώσιμες. Τα υπόλοιπα 21 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση των κεφαλαιακών ελλειμμάτων τραπεζών που θα τεθούν σε καθεστώς αναδιάρθρωσης, όπως έγινε στην Αγροτική Τράπεζα και την Proton Bank.
Η προσέλκυση ιδιωτών επενδυτών αποτελεί μεγάλη πρόκληση και μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά θετικά αποτελέσματα εφόσον κάτι τέτοιο επιτευχθεί. Πρώτα πρώτα, όσο περισσότερα κεφάλαια βάλουν στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα ιδιώτες, τόσο λιγότερα θα πρέπει να συνεισφέρει το Δημόσιο, δηλαδή η κυβέρνηση. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι η προσέλκυση ιδιωτών επενδυτών θα μετέδιδε ένα ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης στις αγορές για την κατάσταση και τις προοπτικές του εγχώριου τραπεζικού συστήματος και ευρύτερα της χώρας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ανακεφαλαιοποίηση θα αποτελέσει ζήτημα πολιτικής έντασης, καθώς για τη διάσωση των τραπεζών απαιτείται η συμμετοχή του κράτους με κεφάλαια πολλών δισ. ευρώ. Μεγάλες είναι οι πιέσεις σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου για την κρατικοποίηση των τραπεζών ως αντιστάθμισμα στην κεφαλαιακή ενίσχυση. Ωστόσο, η κρατική παρουσία στις τράπεζες μόνο προσωρινό χαρακτήρα μπορεί να έχει, καθώς βάσει του Μνημονίου ακόμα και αν το σύνολο των μετοχών των τραπεζών περάσει στο Δημόσιο, αυτό είναι υποχρεωμένο εντός πενταετίας να προχωρήσει στην πώληση σε ιδιώτες.
Στην πραγματικότητα, οι μετοχές δεν θα περάσουν ποτέ στον έλεγχο του κράτους αλλά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποία απολαμβάνει πλήρη ανεξαρτησία από το ελληνικό Δημόσιο (το Μνημόνιο απαγορεύει στην ελληνική κυβέρνηση ακόμα και να παρέχει «συμβουλές» στη διοίκηση του Ταμείου). Το ΤΧΣ έχει αποστολή την ανακεφαλαιοποίηση, την αναδιάρθρωση των τραπεζών και την πώλησή τους εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος χωρίς να υπάρχει όριο τιμής. Μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις της τρόικας, από τα 50 δισ. ευρώ που θα τοποθετήσει το Δημόσιο για την ανακεφαλαιοποίηση - αναδιάρθρωση των τραπεζών, θα ανακτηθούν περίπου 16 δισ. ευρώ. Ετσι τα περί κρατικοποίησης των τραπεζών, όσο είμαστε στο ευρώ, μόνο για μικροπολιτική εκμετάλλευση μπορούν να αναφέρονται.
Στελέχη τραπεζών υπογραμμίζουν πως, αν οι κεφαλαιακές ανάγκες για τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες διατηρηθούν στα επίπεδα των 29 δισ. ευρώ, είναι αδύνατο να έρθουν ιδιωτικά κεφάλαια. «Για να γίνει σοβαρή κουβέντα για τις δυνατότητες προσέλκυσης ιδιωτών», υπογραμμίζει στην «Κ» επιτελικό στέλεχος τράπεζας, «θα πρέπει να μειωθεί το ύψος των κεφαλαιακών αναγκών. Αν γίνει αυτό και δοθούν ικανά κίνητρα, τότε θα ήταν δυνατή η συμμετοχή ιδιωτών απομακρύνοντας το φάσμα της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος». Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την αποτίμηση των ελληνικών ομολόγων στην ονομαστική αξία (κάτι που θα ελάφρυνε τον λογαριασμό για τις τράπεζες κατά 8-10 δισ.) ενώ επιπλέον 3 με 5 δισ. ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν εάν η συμμετοχή του αναβαλλόμενου φόρου στα κεφάλαια αυξανόταν στο 20% από 10% που είναι σήμερα. 
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου